GDZIE JESTEŚ?

Chciałam tyle Ci opowiedzieć,
Chciałam wiele Ci dać.
Choć sama nie wiem zbyt dużo o świecie
I też lubię się bać.
Kiedy myślę, jak mam Cię powitać,
Nie wiem, gdzie szukać słów.
Może powiem to całkiem zwyczajnie
Lub...

Gdybyś wiedział, co tutaj Cię czeka,
Może byłbyś jak ja.
Zaplątany w pytania i lęki
I też nie mógłbyś spać.
Chociaż jeszcze nie chodzisz po ziemi,
Powiem cicho Ci, że
Długo czekam już tutaj na Ciebie,
Więc..

Obudź mnie, tak bardzo potrzebuję, by
Coś zmieniło się,
Coś dodało mi sił.
Zmarnowałam wiele lat, 
Niełatwo przyznać, lecz
CIĄGLE WIERZYĆ CHCĘ,
Że JESTEŚ GDZIEŚ...

HOMO HOMINI LUPUS EST

WEWNĄTRZ KAŻDEGO CZŁOWIEKA TRWA WALKA ZŁEGO WILKA Z DOBRYM. ZAWSZE WYGRYWA TEN WILK, KTÓREGO KARMISZ

CLAVICULA

Samotnie idzie w noc
Wciąż nie wie gdzie  prowadzi ta droga
Jak długo musi iść
By samym z sobą
W końcu się spotkać mógł
Ciągle nadzieje ma
Że znajdzie na śniegu ślad, co pomoże
Pustkę wypełnić tym
Za czym wciąż tęskni
A co odeszło z nim

Samotnie budzi się
Wciąż nie wie jak tutaj dotrze nad ranem
Znajomy czuje chłód
Za dużo pytań
Żeby tu zostać mógł

BUM!

     W każdym otwiera się tunel potrzeb, wysyłanie serii żarliwych próśb,  aby w naszym życiu  stało się coś, co naprawdę zapamiętamy, i aby było to rzeczywiste, dotykowe,  z całą gamą zmysłów. Żeby naprawdę kochać, przeżywać, upijać się, zarażać wysypkami, nabawiać raka skóry i gubić dokumenty. 

             I to nie chodzi o nabicie serii punktów doświadczenia, o kolekcjonowanie przeżyć. 

               Tu chodzi o jedno prawdziwe tąpnięcie…jedno gwałtowne rozładowanie swojej energii potencjalnej