ZMYSŁ- NIEWYCZERPANE ŹRÓDŁO POZNANIA

 Na początku było Słowo,

A Słowo było u Boga,

I Bogiem było Słowo.

Ono było na początku u Boga.

Wszystko przez Nie się stało,

A bez Niego nic się nie stało,

Co się stało,

W Nim było życie,

A życie było światłością ludzi,

A światłość w ciemności świeci

I ciemność jej nie ogarnęła

Gdzież jest ów początek, źródło, zalążek…gdzie pierwotność?. Co jest miarą wszechrzeczy, co ją tworzy, co zmienia?. Ciągle biegnę, ciągle podążam...za czym?, gdzie? i po co?. 

Nie wiem. Czas więc na kontemplację. Zatrzymuję się na chwilę by spojrzeć na rzeczywistość z innej perspektywy. Jest materia, którą widzę,  określam, przypisuję jej cechy: szerokość, wysokość i głębokość, dorzućmy do tego czas i otrzymujemy czterowymiarową czasoprzestrzeń- tworzywo, masę plastyczną, którą możemy zakrzywiać, formować, nadawać kształt. Czas i przestrzeń...Kiedy pierwszy raz splotły się w jedno?. Kiedy to  świat, jaki znamy stał się czterowymiarowy, co go buduje, co wypełnia?.

Tworzywo....tworzywo wypełnia cały wszechświat, wypełnia naszą rzeczywistość, sferę, w której żyjemy, nasze locum…albo inaczej nasza przestrzeń jest maksymalnym skupieniem tego tworzywa Tu i Teraz. Ja też jestem tworzywem i jak każde tworzywo posiadam różne właściwości fizyko-chemiczne. Mam swoją masę, gęstość, temperaturę, smak, barwę, zapach itp. Jestem jednym z wrażeń zmysłowych a zarazem współodczuwam impulsy z otaczającego mnie wszechświata. 

Do  mózgu dociera informacja, niczym fala uderzająca o klif przedziera się do neuronów.  Równocześnie zaczyna tworzyć się  myśl. Myśl aktywuje system postrzegania, za pomocą, którego organizm odbiera z otoczenia informacje w postaci rozmaitych bodźców; mechanicznych, świetlnych, akustycznych albo chemicznych. Konstruuje się pewna sfera, pewien obraz, tworzywo zaczyna przybierać kształty, kolory, dźwięk, zapach, smak...

Rodzi się wytwór naszej imaginacji, bowiem wszystko, co postrzegamy dookoła siebie jest wypaczeniem czasoprzestrzeni, iluzją. Więc co jest prawdą?. Czym są nasze emocje?. Czym myśli, czym słowa, czym fala impulsów docierająca z sekundy na sekundę?.

Nasze zmysły…w nich znajdziesz odpowiedź…w nich sens i prawdę…początek i koniec…początek i początek...Kres i bezkres.

Więc na początku było słowo?. W porządku, na początku było słowo, dające pierwszy impuls, pierwsze odczucie zmysłowe. Był też ruch, dźwięk i rytm wszechświata. 

Bóg- Poruszyciel ożywił wszechświat, wprawił w drganie. I ten Wszechświat nieskończony i nieśmiertelny oraz ruch w nim nigdy nie będą miały końca. On- budowniczy wszechświata zapoczątkował, wprowadził maszynę w ruch, aby już nigdy się nie zatrzymała. On kompozytor, On dyrygent orkiestry i świat jak muzyka pulsująca światłem życia, świat jak melodia, jak nuty układające się na pięciolinii. Każdy dźwięk tak odmienny a wszystkie razem tworzą harmonijną całość. Ład i harmonia...Piękno, dobro jednym słowem- kalokagatia czy dostrzegasz ją w swoim świecie?.

"Szczęśliwi ci, którzy widzą piękno w miejscach zwykłych, tam gdzie inni niczego nie widzą!

Wszystko jest piękne, wystarczy tylko umieć dobrze spojrzeć..."(C.Pisarro).

Piękno jest jak magia, modlitwa, to otwieranie oczu na niewidzialne.

ONO kryje się w nas, w oczach patrzących. Największym i niewyczerpanym źródłem piękna jest sama natura: góry,obłoki, lasy,  morze, rzeki, wschody i zachody słońca. I deszcz i mgła snuta o poranku  i szron na szybie i wiatr co rwie czapki z głów.

Odczuwanie piękna możliwe jest przez nasze zmysły, bowiem nie ma nic w umyśle, czego by przedtem nie było w zmysłach.  Piękno daje nam siłę, odpoczynek, spokój i pozwala normalnie funkcjonować w tym szalonym świecie. A emocje i uczucia, którymi darzymy innych, czyż nie sprawiają, że piękno staje się naszą cechą wewnętrzną?·Dar zauważania piękna w innych to początek odnalezienia go w nas samych. Wyostrz więc swoje zmysły, nastaw je na pełną i równoczesną rejestrację zjawisk, które Cię otaczają. Nie skupiaj się tylko na jednym wrażeniu, nie pozwól by inne zmysły pozostały stłumione. Jedz świat  łyżkami, karm swoją duszę, wyzwól w sobie emocje.   

Przytul się do drzewa i usłysz jego głos. Powędruj wraz z jego sokami, wypływającymi z głębin ziemi i płynącymi w kosmos. Przeistaczaj się, zespajaj z naturą, bądź jej elementem, twórz z nią  harmonijną całość. Połóż się na trawie i odczuj Ziemię, poczuj jak pulsuje, tętni życiem.  Sięgnij do samego serca planety i połącz swoje serce z jej. Zanurz się w chmurach i błękicie nieba. Zakochaj się, zachwyć!. A potem sięgnij jeszcze wyżej i uleć w przestrzeń Wszechświata. Pobiegaj po deszczu na bosaka i ciesz się jak dziecko. Pozwól sobie na odrobinę szaleństwa i beztroski. Zatrzymaj się Siostro, zatrzymaj Bracie...

 Zostaw na moment te wszystkie poważne sprawy, cały ciężar, który dźwigasz na swoich barkach niczym Atlas dźwiga sklepienie niebieskie.Zostaw wszelkie zmartwienia, codzienne troski, szaleństwa umysłu. Jednym wydechem usuń je z siebie. Gdy nie chcą odejść, przyłóż dłonie do Ziemi i poproś, by zdjęła z ciebie ciężar. A potem posłuchaj szumu drzew,  śpiewu ptaków, nawoływania pisklaków. 

Spróbuj je naśladować...To magiczne doświadczenie:)  Usiądź w cieniu drzewa i oddychaj – razem z całym światem. Wsłuchaj się w ten oddech. Masz chwilę tylko dla siebie. Spotkaj się z sobą i z całością istnienia. Nie ma nic cenniejszego, niż ta chwila trwania, gdy coraz więcej wokół chaosu, gdy rozpada się znany nam świat. Zatrzymaj się i odczuj siebie.

NIE swoje ciało, NIE myśli, NIE słowa – a czyste BYCIE.  Bez określania, nadawania znaczeń. Zatrzymaj wzrok na motylu zbierającym nektar z kwiatów i wyobraź sobie, że robisz to samo. Czujesz ten słodki smak?.  Przyjrzyj się listkom klonu i zobacz, jak wiele w nich barwnych odcieni. Zauważaj drobiazgi wokół siebie, które przyniosą ci radość, które sprawią, że zatrzymasz się na chwilę i odczujesz, że jesteś, że istniejesz. wyzwól w sobie jak najwięcej pozytywnych emocji.

Emocje to bardzo ważna część naszego jestestwa. O emocjach  należy i warto dużo mówić, bo to one stanowią o naszym bezpieczeństwie, rozwoju psychicznym i to właśnie one umożliwiają rozwój duchowy. Brak koordynacji i znajomości emocji prowadzi do głębokiego upośledzenia na wszystkich poziomach. Takich jak: życie towarzyskie, życie zawodowe, życie społeczne, rozwój duchowy. 

 Kiedy przestajemy się rozwijać zaczynamy się cofać...Zaczynamy czuć się zniewoleni.  Jak to zmienić?. Jak nie cofać?. To proste, zaufaj temu co czujesz.

Bo  wyzwolenie zaś następuje poprzez zmysły,  wyzwolenie poprzez zapach i smak,  dźwięk i związany z nim słuch,  ale też i formę i kształty,  które ogląda się ludzkim okiem, -bo mówią, że okiem widzi się najwięcej świata.